Luc Kroon beëindigt noodgedwongen zwemcarrière

Hieronder volgt het afscheidsverhaal van Luc:

“De afgelopen 2 jaar waren voor mij hele moeilijke jaren. Na een MEGA succesvol 2021 (Europees kampioen, WK finale, ISL en noem het maar op), kreeg ik in februari 2022 COVID waardoor ik een wedstrijd in Mexico miste, en in de maanden die daarop volgden vielen mijn prestaties heel erg tegen. Dit ging zo door tot de NK in juni, waar ik ineens heel erg goed zwom. Dit was al te laat omdat het seizoen al voorbij was.

Trommelvlies

In november 2022 ben ik teruggevlogen naar Amsterdam na een wedstrijd in de USA. Tijdens deze vlucht heb ik een gat in mijn trommelvlies opgelopen waardoor zwemmen eigenlijk niet meer kon. Drie weken later stond het WK korte baan in Melbourne gepland dus ik moest toch doortrainen wilde ik daar aan de start staan; dat heb ik met veel pijn en moeite gedaan. Dit was achteraf gezien geen goed idee en dat WK Melbourne werd voor mij de slechtste internationale wedstrijd die ik ooit heb gezwommen. De prestaties waren slecht, waarbij zelfs nog mijn zwembroek kapotging tijdens de start van de 400 meter vrije slag. Maar ook begon ik tijdens dat toernooi heel erg te twijfelen aan de relatie met mijn coach en het team omdat er naar mijn mening heel veel dingen niet goed gingen. 

Curaçao

Na twee maanden niet zwemmen om m’n oor te laten herstellen ben ik in februari met de KNZB naar Curaçao gevlogen voor een trainingsstage kamp van drieënhalve week. Tijdens dit kamp besloot ik om meerdere redenen uit het HPC Amsterdam te stappen en mijn eigen weg te gaan. Dit was geen makkelijke keuze maar naar mijn mening wel de beste. Hierna heb ik nog zo’n twee maanden doorgetraind waarna ik een blessure aan mijn knie opliep. In het begin leek er niet zo veel aan de hand te zijn, maar anderhalve maand later lag ik op de operatietafel in het OLVG om een groot stuk loszittend kraakbeen uit mijn knie te te laten verwijderen. Al met al heeft dat tweeënhalve maand geduurd voordat ik weer kon zwemmen. Tijdens deze periode had ik besloten om naar Australië te vertrekken om daar bij Sander Ganzevles in Newcastle (vlak bij Sydney) te gaan trainen.

Australië

15 augustus 2023 ben ik toen vertrokken naar Australië. Het beviel daar goed, en de situatie waarin ik toen terecht ben gekomen was nog beter dan ik van tevoren had gedacht. De eerste twee maanden ging het in de trainingen nog best lastig omdat ik er een lange tijd uit had gelegen en nog steeds best veel last had van mijn knie, waardoor ik veel dingen nog niet kon doen. In december stond er een belangrijke wedstrijd op het programma, en ik was écht in topvorm. Het was lange tijd geleden dat ik mezelf zo goed voelde in het water. Op de woensdag zouden we met het team naar Sydney gaan voor de wedstrijd, tot ik me maandag ineens niet zo lekker voelde en ik s’ avonds ineens 40 graden koorts had. Hierdoor miste ik de wedstrijd en heb ik een hele week doodziek op bed gelegen.

EQM

In de periode tussen de kerstvakantie en de EQM (olympisch kwalificatietoernooi) ging het eigenlijk allemaal wel redelijk, de knie ging goed, trainen was prima en ik had het naar mijn zin in Australië. Toen ben ik in maart teruggevlogen naar Nederland om daar deel te nemen aan de EQM begin april. Toen ik net een week terug was in Nederland, met nog een week te gaan tot de EQM, overleed mijn opa. Hierdoor kwamen we in een lastige week terecht wat voor mij ook zeker wel impact had op de EQM. De races op de EQM vielen tegen, terwijl het in de trainingen best goed ging. Ik had zelf geen idee waardoor dit kwam en in de trainingen en mentaal zat alles wel goed, en mijn coach vond het ook moeilijk om een oorzaak te vinden.

Australian Olympic trials

Toch ben ik  weer teruggevlogen naar Australië om mij daar voor te bereiden op de Australian Olympic trials in juni, mijn laatste kwalificatiemoment voor de Olympische spelen in Parijs. Na terugkomst in Australië ging het trainen zwaar, ik had moeite om hard te zwemmen en ik herkende mijn lichaam gewoon niet meer terug. Bij mij ging het altijd 'vanzelf': soepel, op techniek en een goed uithoudingsvermogen, altijd het beste in de tweede helft van mijn races. Echter aan de trainingen kon het niet liggen. Ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat dit het beste jaar uit mijn carrière was als het gaat om trainen.

Net twee weken voor de Olympic Trials begon het allemaal weer redelijk goed te lopen, net op tijd... dacht ik. De races die ik daar heb gezwommen waren echt slecht, en de tijden die ik daar zwom waren tijden die ik al haalde toen ik 16/17 was. Dit terwijl ik wel veel meer en harder trainde dan toen, en veel sterker ben. Na dit toernooi vond ik het erg moeilijk om mijzelf te motiveren om nog hard te trainen en zag ik een beetje op tegen de trainingen. Ik wist gewoon niet waar het nou precies mis ging in de wedstrijden, terwijl het in de trainingen wél ging. Ook was mijn team al op vakantie, maar ik trainde nog twee weken door omdat ik in de zomer voor zeven weken terug naar Nederland ging.

In Nederland heb ik écht een fantastische vakantie gehad. Naar Parijs geweest voor de Olympische Spelen, maar helaas niet om zelf te zwemmen, veel gewerkt, lekker getraind, en het was vooral leuk om al mijn vrienden en familie weer vaak te zien na een jaar in het buitenland.

Weer een geknapt trommelvlies

Op 11 september ben ik weer teruggevlogen naar Australië om daar weer te gaan trainen en mijzelf proberen te kwalificeren voor de WK 2025 in Singapore. Tijdens de vlucht van Amsterdam naar China is helaas wéér mijn trommelvlies geknapt. Ik voelde het gebeuren tijdens de vlucht, en na een bezoek aan de dokter hier in Newcastle gisteren blijkt inderdaad dat er weer een gat in zit. Dit betekende weer twee tot tweeënhalve maand niet zwemmen, wat met de kerstvakantie in december zou inhouden dat ik in januari pas weer kon beginnen met trainen. Dus seizoen 2024-2025 was voorbij. Dit zou betekenen dat ik tot die tijd hier in Australië drie maanden 'rond moet hangen' totdat ik weer kon beginnen met zwemmen. Dan zou ik wéér opnieuw moeten beginnen met het opbouwen van mijn lichaam, conditie en techniek, etc. Wat weer maanden gaat duren en waardoor ik ook de WK kwalificatie voor Singapore niet zal gaan halen.

Na drie dagen van weinig slaap, veel nadenken en lange gesprekken heb ik om deze reden besloten dat het beter is om niet meer door te gaan met zwemmen. Het is een ontzettend lastige beslissing. Ik heb mijn hele leven niets anders gedaan dan zwemmen, heb er heel veel aan te danken en veel dingen meegemaakt door het zwemmen. Ik heb de hele wereld gezien en veel vrienden gemaakt in alle uithoeken van de wereld. Echter, ik moet wel realistisch blijven, en het is het op dit moment het gewoon niet meer waard om nog door te gaan met zwemmen. Ik kan en wil het niet nog een jaar afwachten in de hoop dat het in 2025/2026 wél goed gaat.

Zwemmen is een sport waar je heel veel tijd, energie en geld in moet steken, vooral als je aan de andere kant van de wereld woont. Ik heb mijn geneeskunde studie gestopt voor het zwemmen, familie en vrienden achtergelaten in Volendam om zelf naar Australië te verhuizen, en honderden uren getraind waar al het andere voor moest wijken. Ik heb het altijd met liefde gedaan, maar uiteindelijk moet ik wel eerlijk zijn en mezelf de vraag stellen: "Is het dit allemaal nog waard?” Het antwoord op die vraag is altijd luid en duidelijk “JA!” geweest, maar sinds deze vrijdag luidt het antwoord helaas: “NEE”.

Een beslissing gemaakt met verstand en niet met het hart, maar wel de 'beste' beslissing.

Ik zou graag als eerste mijn ouders willen bedanken voor alles wat zij hebben gedaan. Van s’ ochtends om 5 uur al in de auto naar Alkmaar zodat ik mijn trainingen kon doen, tot elke dag zorgen dat het eten op tafel stond als ik iedere dag s’ avonds om half 8 zeiknat van de regen thuis kwam na weer een lange dag in Amsterdam. Ook wil ik graag Sander Ganzevles bedanken die mij de kans gaf om hier in Australië te komen trainen. Ik heb echt een fantastisch jaar gehad en samenwerken met Sander en het team was elke dag weer top.

Uiteraard wil ik de Ringen om Volendam en alle andere sponsoren die mij ooit hebben geholpen bedanken. Zonder jullie had ik nooit zover gekomen en bereikt wat ik heb bereikt. En 'last but not least' nog even op z’n Australisch wil ik graag de mensen bedanken die mij op de voet volgden, steunden en geïnteresseerd waren in mijn zwemcarrière. Al mijn oud- 'collega’s' waarmee ik honderden uren heen en weer heb liggen zwemmen in een zwembad, zonder jullie zou het een stuk saaier geweest. Alle andere mensen die mij verder hebben geholpen in mijn carrière. En natuurlijk mijn vrienden en familie.

Ik heb een fantastische tijd gehad, maar nu is het tijd om verder te gaan."